Ghanese tradities

De afgelopen weken maakten we kennis met enkele Ghanese tradities.

Zo gingen we met z'n allen in een Chop Bar eten, om één van de plaatselijke gerechten te proeven. Fufu kan op verschillende manieren gemaakt worden. Onze versie was een mix van "yam" en "cassava", twee plaatselijke knollen (je moet ze maar es Googlen). Het mengsel wordt aan de kook gebracht en nadien fijn gestampt met een grote stamper.

Fufu kun je eten met verschillende soorten sauzen. Aangezien het een gerecht is dat je met je handen eet (en de saus door de kruiden een fel kleurtje heeft), zagen we er algauw erg proper uit. En dan maar proberen om niet te morsen op onze kleren.

fufu met vis(saus)

Wat we ook al probeerden en veel meer in de smaak valt, is “plantain”. Dat ziet eruit als een grote, groene banaan, maar is veel lekkerder! ’t Is te zeggen, als je ze gewoon opeet is er niets speciaal aan, maar geroosterd of gefrituurd is het heerlijk!. Al gaat onze voorkeur toch nog iets meer naar de “fried plantain”.

 

fried plantain

Twee weken geleden vond er een Islamitische trouw plaats in Kpando. De ceremonie in de moskee konden we uiteraard niet bijwonen, maar we waren wel welkom op het feest nadien. Het feest ging buiten door (of wat dacht je met dit klimaat). Toen de vrouw zich omgekleed had en zich op de "dansvloer" begaf, gingen familie en vrienden naar haar toe en gooiden haar wat geld toe. De vrouw liet alles gewoon langs haar heen glijden, want iemand anders raapte al het geld van de grond. Dat is nog eens wat origineler dan gewoon een cent in een enveloppe hé.

 

de pasgetrouwde vrouw (met de hoge "hoed")

Vorige week was er dan een feest voor twee vrouwen die afgestudeerd waren als naaister. Nadat ze hun opleiding afgewerkt hebben, moeten ze nog één jaar een soort werkstage doen, vooraleer ze volledig "vrij" zijn om hun eigen zaak te beginnen. En dat moet gevierd worden, volgens de Ghanese traditie. De jongedames gingen één voor één op hun knieën zitten. Ze ontvingen een lintmeter (dat meteen rond hun nek gehangen werd) en een schaar. Daarna werd er wit poeder op hun hoofd en schouders gestrooid. Wat de betekenis daarvan juist is, weet ik niet, maar het had wel iets met God te maken.

Na het zien van al die mooie Afrikaanse kleedjes op beide feestjes, konden we niet anders dan ons er zelf ook één aanschaffen. Ik kocht er één in Ho en Kaat liet er al twee maken in Kpando. En daar zal het waarschijnlijk niet bij blijven. De stofjesjacht wordt officieel geopend ;-)!

Groetjes, Yasmine.