Contactgegevens

Wie ons wil sms'en kan dit doen op onze Belgische gsm-nummers. Dat is veel goedkoper voor jullie.

Bellen doe je beter niet (niet naar ons Ghanese nummer en niet naar ons Belgische nummer), want dit kost veel geld. Wil je toch bellen, dan stuur je best een sms met de vraag of wij jou willen opbellen. Voor ons is dit niet zo duur als voor jullie.

Wie eens een brief, een kaartje of andere post wilt opsturen, kan dit doen naar volgend adres:

To Yasmine Dobbelaere / Kaat Carpentier
Kpantech Guesthouse
PO BOX 76
Kpando, Ghana

Post doet er wel zo'n maand over om hier te geraken, dus best niets meer verzenden na eind maart.


Groetjes, Yasmine en Kaat

Special School

Donderdag bezochten we voor het eerst de school (normaal gingen we vorige week maandag al starten met observeren, maar doordat Yasmine dan ziek werd, hebben we enkele dagen vertraging opgelopen).

We waren enorm onder de indruk van de leerkrachten en de directeur! Allemaal heel vriendelijk en dankbaar dat we hier komen lesgeven. We zagen het meteen zitten om de dag erop, vrijdag, ook te komen om nog eens te observeren, zodat we maandag meteen konden starten met lesgeven. Zo zouden we ook de leerkrachten eens zien lesgeven, aangezien het donderdag Deense studenten waren die er een activiteit gaven. Maar de vrijdag poetsen ze hier een hele dag, dus lieten ze ons meteen weten dat we beter meteen op maandag zouden terugkomen.

Vandaag, maandag, zagen we voor het eerst de leerkrachten lesgeven. Opnieuw waren we zeer verrast. Deze keer van hun manier van lesgeven: ze zijn heel geduldig, tonen veel voor, tekenen veel op het bord, maken gebruik van echte voorwerpen, herhalen heel vaak... Dit is echt nodig, aangezien de leerlingen cognitief niet erg sterk zijn.

Vandaag waren er 5 leerlingen en ook donderdag waren er 5. Gemiddeld komen er 7 leerlingen naar school. Heel weinig, als je weet dat er zeker 40 leerlingen ingeschreven zijn in de school. Maar de schoolbus is kapot en ze hebben nog steeds geen internaat (er zijn wel al kamers en bedden, maar nog geen matrassen, lakens...). Daardoor kunnen de meeste leerlingen het niet veroorloven om iedere dag over en weer te komen. Ik weet dus al hoe ik mijn confituurgeld nuttig kan besteden (nogmaals bedankt aan de kopers!).

Morgen starten we dus met onze eerste les, spannend! We zullen snel nog wat lessen voorbereiden. Gelukkig vraagt dit niet zoveel tijd als in België aangezien de lessen hier veel korter zijn (vanaf 9u30 à 10u tot 12u krijgen ze hier iedere dag les). Mooie uren hé! ;)

Groetjes Kaat

Weekendje Accra

Nog voor Yasmine en ik hier in Kpando waren, hadden de andere studenten Alfa leren kennen. Aangezien hij sinds kort in Accra studeert, zagen ze hem niet meer en besloten ze om een weekendje naar Accra te plannen. Yasmine en ik hadden wel zin om mee te gaan! 

Om toch wat van Accra gezien te hebben, besloten we vroeg op te staan (5u) en tegen 6u zaten we op de trotro. Rond 10u waren we in Accra en bezochten we er eerst een enorme markt met allerlei souvenirs, handtassen (ja, ik me er ook eentje aangeschaft), stofjes, instrumenten... We hebben ons nog niet helemaal laten gaan, maar we hebben nu al besloten dat we er zeker in onze terugreis nog eens zullen langsgaan (dus als je verzoekjes hebt, gelieve die op tijd door te geven ;)).

Daarna startte onze zoektocht naar een hotel of iets dergelijks waar we de nacht konden doorbrengen. Het eerste hotel leek ons wel de moeite. Het wordt uitgebaat door een Belg, er zitten heel wat jongeren en je hebt er zicht op zee... 

De kans zit er wel in dat we hier de laatste dag voor ons vertrek naar België een nacht (vooraf!) zullen boeken. Nu waren jammer genoeg alle kamers bezet. Aangezien we allemaal wel al wat honger hadden, besloten we eerst hier wat te eten. Ondertussen gingen Alfa en zijn vrienden opzoek naar een hotelletje voor ons (die gastvrijheid en vriendelijkheid van de mensen is hier zo groot!). Ik kreeg mijn vegetarische burger (ze hadden enkel vegetarische en veganistische recepten) al heel snel, maar Yasmine heeft toch wel enkele uren moeten wachten op haar pizza... 

Wanneer iedereen klaar was met eten, brachten we een bezoek aan het hotel dat Alfa had gevonden. Het was een hotel met zwembad, zicht op zee en een nachtclub. Klinkt aantrekkelijk, hé? Het zwembad zag er alleszins de moeite uit, de kamers daarentegen waren allesbehalve luxueus. Niet dat we daar behoefte aan hadden, maar ze hadden ons stromend water beloofd en dat ontbrak. Daarbovenop was de prijs ook enorm hoog en kreeg Glenn een donkere, stinkende kamer toegewezen. Aangezien de baas zijn prijs niet wilde zakken, waren we genoodzaakt om verder te zoeken. Dankzij de gids die ik mee had (Bedankt Brecht, de Bradt heeft ons al heel vaak geholpen!), konden we enkele andere hotels opbellen. De meeste waren al volzet, namen niet op... maar we kregen er dan toch nog één te pakken en besloten om er meteen naar toe te rijden. Hier hadden we wel (gemeenschappelijke) douches met “stromend water” (het stroomde niet altijd). Nu, we waren al tevreden dat we na een lange zoektocht eindelijk iets gevonden hadden!

Daarna namen we een taxi naar de KFC (Kentucky Fried Chicken ~ Mc Donalds). Met een goed gevulde maag trokken we naar de dichtstbijzijnde nachtclub: Hot Gossip.
Die kon je echt vergelijken met de nachtclubs in België: dresscode (behalve voor blanken...), bewakers en meer kan ik niet opsommen aangezien ik niet vaak naar nachtclubs ga. Ik blijf dus voorstander van een goeie Chirofuif, maar die zijn hier natuurlijk niet te vinden. In de volledige club was er airco. Dus je gaat er niet naar buiten voor wat afkoeling, daarvoor blijf je beter binnen, waar het zeker 10 graden frisser was dan buiten. Maar het was toch wel eens de moeite!

Na een korte nacht, bezochten we met 5 nog vlug even Jamestown: een vissersdorpje in Accra. Vooral de geur viel me op! Geen visgeur, maar een sterke onaangename geur die ik moeilijk kan beschrijven. Ik voelde mij er ook niet zo op mijn gemak. De mensen waren allemaal druk in de weer met het kuisen van de vis, het herstellen van boten, het huishouden (eten maken, kinderen wassen...) en wij keken wat op hun vingers... Ze vonden dat niet zo aangenaam, bekeken ons wat vreemd, werden boos wanneer je een foto wilde nemen... We zijn er dus niet zo lang gebleven.

 

 

's Middags trokken we naar een ander deel van de kust. Enkele kilometers verder, maar een wereld van verschil. Prachtig strand, palmbomen, luxueuze hotels, Westerse maaltijden, cocktails... Ik heb er wat slaap ingehaald en genoten van de zon. Maar niet voor lang, want de wind kwam op en het begon echt stevig te waaien. We kregen net ons eten, maar we moesten onderdak zoeken, want er vlogen zelfs al groenten uit ons bord! Nadat we onder een groot afdak hadden plaatsgenomen, begon het ook te regenen. Gelukkig niet voor zo lang en ook niet zo hard. 

De dag was al bijna om en we moesten nog 4 uur reizen. Dus rond 17u gingen we op zoek naar een trotrostation om er een trotro te nemen naar Kpando. De andere (Yasmine, Glenn en Delphine) zaten al een tijdje in de trotro te wachten. Zij waren naar een shoppingcenter gegaan – waar ze zich volledig hadden laten gaan aan milkshakes, smoothies en ijscrème in een ijssalon – en hadden besloten om vroeger naar huis te gaan. Dat kan je hier helaas moeilijk plannen, aangezien de trotro pas vertrekt wanneer hij vol zit. Tegen 18u30 vertrokken we dan eindelijk naar Kpando en tegen 22u30 kwamen we veilig en wel aan in Kpantech.

Groetjes, Kaat

Valentine's Day

Aangezien ik om 5u30 al even moest opstaan om de tonnen te vullen met water en hiermee zoet was tot 7u (het water druppelde heel traag uit de kranen), sliep ik daarna nog tot 10u30. Behoorlijk lang dus, maar er stond wel een heerlijk ontbijt op ons te wachten. Anke had hartjes uit boterhammen gesneden, er midden een eitje in laten bakken en er was ook versgeperst fruitsap. Een heerlijk valentijnsontbijt dus om de dag te starten! 

Na de was en de plas vertrokken we richting Kpando Pottery (een pottenbakkerij). We zagen er prachtige beelden, potjes, tassen... De ene mevrouw was zo vriendelijk om ons ook te tonen hoe ze te werk gaan om al dat moois te maken (voornamelijk met veel geduld!).

Iets voor 15u besloot ik om terug te keren naar Kpantech, om mee leiding te geven. Om de 2 weken wordt er door de andere Vlaamse studenten Chiro gegeven op het voetbalveld van de school. We startten het eerste spel met een tiental kinderen en tegen 16u waren er toch al 25 enthousiaste jongens die mee speelden. Op het programma stonden spelletjes zoals dikke Bertha, kat en muis maar vooral het voetballen blijkt erg geliefd bij hen! Ik speelde ook even mee, maar hield het niet zo lang vol. Lopen op zo'n groot veld en bij zo'n warme temperaturen is niet eenvoudig. En dan heb ik nog niet gesproken over mijn slechte conditie...

's Avonds keken we met z'n allen nog naar de film 'Frozen' en kropen dan vroeg onder de wol (lees: laken).


Groetjes, Kaat.

Ziekenhuisopname

Nadat eerst Anke in het ziekenhuis werd opgenomen vanwege malaria (zaterdag), volgde een dag later Renée en diezelfde nacht ook ik...

Die zondagavond had ik krampen in mijn maag die maar niet leken over te gaan. Eerst had ik nog een beetje proberen te slapen, maar toen ik opstond om een pilletje te nemen, moest ik naar het toilet en werd ik daar overvallen door misselijkheid. Een beetje later moest ik ook heel erg overgeven en toen ik me daarna nog steeds niet beter voelde, besloot ik maar het zekere voor het onzekere te nemen en naar het ziekenhuis te gaan. Gelukkig stonden Delphine en Kaat voor me klaar om vervoer te regelen (het was namelijk midden in de nacht) en eenmaal in het ziekenhuis alle praktische zaken in orde te brengen. 

Hoe ziek ik ook was – constant buien van misselijkheid, diarree en overgeven – ik moest me eerst laten registreren in het ziekenhuis. Daarna moest ik bloed laten trekken voor onderzoek en pas als dat gebeurd was, keken ze voor een kamer voor me. Aangezien Anke en Renée al in het ziekenhuis lagen, was het niet meer dan logisch dat ik ook op hun kamer zou liggen. Gelukkig maar, want die publieke zalen waren om schrik van te krijgen...

De nachtverpleger (slechts één voor het hele ziekenhuis) kwam een infuus aanleggen – wat deed dat zeer zeg – en gaf me een baxter tegen de misselijkheid. O ja, zowel de medicatie als de registratie moesten vooraf betaald worden. Geen geld op zak = geen behandeling. 

De rest van de nacht ging het al heel wat beter met me. Gedurende de volgende dag kwamen afgewisseld een groepje verplegers en een dokter langs. Heel vervelend is dat je zelf telkens moet vragen wat je nu eigenlijk hebt (bij mij was het een bacteriële infectie) en wat er in de medicatie zit die ze je constant toedienen. Eén persoon vertelde ons zelf dat ze in Ghana zich baseren op de symptomen en pas later op de testresultaten. Je wordt dus behandeld vooraleer ze weten wat je precies hebt.

De dokter en een verpleegster op bezoek.
Links: Renée. Rechts (buiten beeld): ik.

Ik ben er uiteindelijk nog een nacht moeten blijven en heb nu nog wat pillen gekregen die ik moet uitnemen. Toen we naar huis mochten (Renée mocht op hetzelfde moment naar huis als ik), moesten we eerst de rekening betalen, alvorens een verpleger het infuus uit onze hand wou halen. Blijkbaar lopen er hier op straat soms mensen rond met een infuus in hun hand, tot ze genoeg geld hebben verzameld om hun ziekenhuisrekening te betalen.

De hele ervaring was een beetje dubbel. Enerzijds was ik zo blij dat ik geholpen werd, maar anderzijds was ik toch wat wantrouwig tegenover de medicatie die ik toegediend kreeg. In ieder geval ben ik nu weer beter - geen zorgen maken dus – en hoop ik dat ik het ziekenhuis vanaf nu kan vermijden.

Gezonde groetjes, Yasmine.

PS: Alsof er nog niet genoeg Belgen gesneuveld waren, kregen Glenn en Kaat dan ook nog eens een motorongeluk (onderweg naar het ziekenhuis). Glenn bestuurde de motor en Kaat zat achterop. Een andere motor sloeg plotseling af, waardoor Glenn en Kaat botsten, meegesleurd werden en in “de goot” (een diepe put aan de zijkant van de weg) belandden. Glenn had niets, maar Kaat hield er een schaafwonde en een brandwonde aan over (van de uitlaat). De apotheker weet dus al duidelijk wie de twee nieuwe Belgen in Kpando zijn ;-).

Zondag rustdag?

Deze morgen was het eten op, dus gingen we dan maar met een lege maag naar “market day”. Dit is de dag waarop in Kpando heel wat meer kraampjes open zijn dan anders en soms worden bepaalde voedingswaren goedkoper aangeboden. Om de 4 dagen is het “market day”, er is dus geen vaste dag in de week. Vanmorgen was het er kalm, omdat de meeste Ghanezen naar de kerk waren.

We kochten verschillende groenten (kool, tomaten, wortelen, komkommer), bananen, eieren, een kokosnoot, brood en een voorraadje water (45 liter) voor €16. Dat is een goede €2 per persoon, want wij zijn hier in totaal met 7 in ons huisje. Valt goed mee hé.

In de namiddag besloten Kaat en ik om de badkamer onder handen te nemen. Gisteren waren er dan wel onverwacht een tiental studentes langsgekomen om onze woonkamer kraaknet te maken, de badkamer kon ook best wel een likje water gebruiken. Met een vod en wat dreft gingen we aan de slag. Bewonder hieronder het resultaat. Wij zijn er alleszins dik tevreden mee!

Terwijl we dan toch aan het werk waren, besloten we ook al een wasje te doen. Met de hoge temperaturen hier, heb je helaas snel veel was, dus zullen we wel zo’n twee keer per week over ons teiltje gebogen zitten. Ach ja, we zijn hier om te proeven van de African way of life hé.

Vele groetjes, Yasmine.

Weekend

Ondanks het vele lawaai in de kamer van de ventilator, hebben we toch goed geslapen. De ventilator zorgde dan ook voor de nodige afkoeling, wat wel nodig was voor een goede nachtrust.

Na het ontbijt liepen we even naar Kpando om er een internetstick te kopen zodat we jullie toch wat op de hoogte kunnen houden van onze avonturen!

Tot gauw,
Kaat en Yasmine

Hé, het is hier oké...

• om naar mensen te sissen i.p.v. te fluiten 
• om geen voorrang te verlenen in het verkeer, maar eerder overal voorrang te nemen 
• om alles op je hoofd te dragen (valiezen, verkoopwaar, een bos takken...)
• om aangesproken te worden als Jovo (= blanke)
• om snel vrienden te worden (“Will you be my friend?” of “Can we exchange phone numbers?” komt zowat meteen na de eerste kennismaking)
• om geen stromend water te hebben en 's morgens om 5 uur, wanneer er wel nog water is, alle kranen op te zetten en het water te verzamelen in grote tonnen
• om water te drinken uit plastic zakjes
• om ook in de schaduw of in huis extreem warm te hebben
  (en dan ook af en toe jaloers te zijn op het Belgische weer)

Kpantech, onze verblijfplaats

Rond 5u ging onze wekker af en na ons wat opfrissen en onze valiezen te pakken, vertrokken we met onze taxichauffeur (wonder boven wonder stond hij er effectief om 6u) naar het busstation. Het was er al heel druk. Na een uurtje wachten zat de bus volledig vol en konden we eindelijk beginnen aan onze 4 uur durende trip richting Kpando. We reden aan volle snelheid en gelukkig had onze chauffeur goede reflexen, want het scheelde vaak niet veel of we hadden een botsing. Maar tegen 12u kwamen we veilig en wel aan in Kpantech (= de naam van de school), waar we 3 maanden zullen verblijven.

Op het grote domein waar er verschillende schoolgebouwen gelegen zijn en ook het internaat van de school, vonden we er 'the guesthouse'. De deur was nog gesloten, maar we konden er even wachten in een bureautje van de school. Niet veel later kwam Glenn ons tegemoet (hij zit hier samen met 4 andere studenten uit Antwerpen ook in het gasthuis en lopen ook 3 maanden stage als leerkracht).

Een kijkje in ons gasthuis:

(de woonkamer)

(de keuken met rechts een waterton)

 

(de douche)

 

(onze slaapkamer)

Glenn toonde ons het huis en gaf ons een rondleiding door Kpando. We aten er onze eerste Ghanese maaltijd (witte rijst, bonen, sla, ketchup, tonijn, vis of kip en een rode, pikante saus erbovenop).

Met goed gevulde magen trokken we dan terug naar het huis waar we nog even kennis maakten met de Antwerpse meiden die net aankwamen uit Ho, waar ze zijn gaan zwemmen. Iets die we ook nog op onze planning zullen zetten, want zo'n afkoeling is heel welgekomen!

Groetjes, Kaat

La Beach

Na wat uitslapen, ontbeten we in ons hotel. We aten er geroosterd brood (grote, dikke boterhammen) met wat boter, confituur en een omeletje met kool of sla (alleszins iets groens). We kregen er ook Milo (chocomelk). Dat drinken ze hier niet met melk, maar met heet water en een beetje melk erbij (maar de melk leek ons meer op room).

Goed verzadigd, trokken we dan met de taxi naar het busstation, zodat we al eens konden zien waar we morgenochtend de bus zouden nemen. Daarna reed de chauffeur door naar het strand, waar we de middag doorbrachten. We genoten er enorm van de zon, de zee en vooral de frisse wind. Om het helemaal af te maken, dronken we er een smoothie. Vakantiegevoel alom!

Er kwamen zelfs mensen voor onze neus zingen en muziek spelen. Van de Bob Marley-imitator waren we alleszins fan, een andere zanger werd een centje toegestoken door een andere toerist om te stoppen met zijn klaagzangen.
We aten er nog een laatste (?) Westerse maaltijd (heerlijke pasta met een sausje van champignons, paprika, basilicum, olijven en parmezaankaas) en namen dan de taxi terug richting het hotel. Het werd al donker, dus we wilden niet meer te lang op het strand rondlopen.

Aangekomen aan het hotel, kochten we er eerst nog brood zodat we voor de volgende morgen toch al ontbijt hadden (we zouden rond 5u opstaan, zodat we nog in de koelte van de ochtend met de bus zouden kunnen vertrekken).

Groetjes, Kaat

Aankomst in Ghana

 

Rond 7u vertrokken we met de auto richting Antwerpen station. Daar namen we de Thalys richting Amsterdam (Schiphol). Na een uurtje op de Thalys zitten, kwamen we aan in de enorme luchthaven. Gelukkig dat Yasmine al een paar keer had gevlogen, zodat zij ons ook de weg kon tonen en wist waar we moesten zijn. Na het inchecken (het verliep gelukkig allemaal zonder problemen), zaten we niet veel later op het vliegtuig. Er stond ons een 6,5 uur durende rit te wachten. Maar die ging gelukkig heel snel doordat we films konden kijken, spelletjes spelen (Tetris!), muziek beluisteren... We kregen ook heel wat te eten en te drinken. Die vliegtuigmaaltijden vielen best wel mee!

(speciaal voor Annelore)

Om 8u landden we dan in Accra, de hoofdstad van Ghana. Al van bij het buitenkomen, voelden we de enorme temperatuursverschillen. We hadden nog geen aangepaste (lees: zomer-) kledij aangetrokken, waardoor we al meteen in 't schuim en in 't zweet stonden. Ook toen we al een eindje op onze valiezen aan het wachten waren, brak het angstzweet ons uit: ze zullen toch wel mee zijn zeker?!

Gelukkig rolden onze valiezen niet veel later van de band en konden we de luchthaven buiten stappen. Daar werden we meteen aangesproken en nagesist door heel wat taxichaufeurs (hier sissen de mensen om iemands aandacht te trekken). We besloten meteen te oefenen op het afbieden en zochten vastbesloten naar een chauffeur die ons voor 20 cedi (= €7) wilde vervoeren. Eerst waren de chauffeurs wat weigerachtig, tot er concurrentie kwam (die onze valiezen allemaal richting hún taxi probeerden te sleuren) en één iemand toch toegaf aan onze prijs. besloten toch wat verder te wandelen en zelf een taxichauffer te zoeken. Maar dat bleek toch niet zo simpel, zeker niet omdat we al een prijs hadden gezegd (20 cedi) en er niet veel bereid waren om ons voor deze prijs te vervoeren. Nog met de autokoffer open en onze valiezen er half in, reden we weg. Gelukkig stopte hij enkele meters verder om onze koffers toch goed in de auto te steken, zodat we ze onderweg niet zouden verliezen. Dat zou ons niet verbaasd hebben, met hun rijkunsten hier!

Gelukkig kwamen we zonder kleerscheuren aan in het Hansonic Hotel, waar we dan 2 nachten verbleven. Gelukkig zaten we op een kamer met airco (waardoor we zelfs wat koud kregen 's nachts)!

In de kamer zelf kregen we ook heel wat bezoek: mieren kwamen eens piepen in de badkamer, een grote spin kwam eens kijken vanop de kamermuur, een kleine kakkerlak kroop in mijn schoen... Zowel de dieren als de mensen zijn hier dus heel vriendelijk en zeggen vaak goeiedag!

Groetjes, Kaat

Het begin van een nieuw avontuur

Nog drie nachtjes slapen en dan vertrekken we al. Het vliegtuig op, richting Ghana!

Onze plaats van bestemming is Kpando, een stadje vlak aan het Voltameer.

We zullen er lesgeven in de Community Inclusive Special School, waar we al een beetje informatie over hebben via hun website: http://communityinclusive.wordpress.com/. Het meeste zullen we pas daar te weten komen en zo blijft het ook voor ons een verrassing.

Volg onze blog gerust op de voet en wie weet verlies je ook je hart aan Afrika.

Vele groetjes,
Kaat en Yasmine